Śpiewnik HK

Góralska opowieść

Babsztyl, Paweł Kasperczyk

Kiedy góral umiera to góry z żalu sine Pochylają nad nim głowy jak nad swoim synem Las w oddali szumi mu odwieczną pieśń bukową A on długo sposobi się przed najdalszą drogą		D D7 G D e G D e G D
Kiedy góral umiera to nikt nad nim nie płacze Siedzi czeka aż kostucha w okno zakołacze Oczy jeszcze raz uniesie do góry do nieba By pożegnać góry swoje by im coś zaśpiewać		D D7 G D e G D e G D
	Góry moje wierchy moje otwórzcie swe ramiona Niech na miękkim z mchu posłaniu cichuteńko skonam Ojcze mój halny wietrze powiej ku północy Ciepłą drżącą swoją ręką zamknij zgasłe oczy Bym mógł w ziemię wrosnąć, strzelić potem Do słońca smreczyną I na zawsze szumieć już nad moją dziedziną	D e G D D e G D e G D e G D
Kiedy góral umiera to dzwony mu nie grają Cicho wspina się pod bramy góralskiego raju Tylko strumień na kamieniach żałobną nutę składa Tylko nocka chmurnooka górom opowiada		D D7 G D e G D e G D
	Góry moje wierchy moje otwórzcie swe ramiona Niech na miękkim z mchu posłaniu cichuteńko skonam Ojcze mój halny wietrze powiej ku północy Ciepłą drżącą swoją ręką zamknij zgasłe oczy Bym mógł w ziemię wrosnąć, strzelić potem Do słońca smreczyną I na zawsze szumieć już nad moją dziedziną	D e G D D e G D e G D e G D
A gdy góral już umrze nikt nie układa baśni Tylko w niebie roziskrzonym mała gwiazdka gaśnie Ziemia twardą szorstką ręką tuli go do siebie By na zawsze już mógł zostać pod góralskim niebem		D D7 G D e G D e G D
	Góry moje wierchy moje otwórzcie swe ramiona Niech na miękkim z mchu posłaniu cichuteńko skonam Ojcze mój halny wietrze powiej ku północy Ciepłą drżącą swoją ręką zamknij zgasłe oczy Bym mógł w ziemię wrosnąć, strzelić potem Do słońca smreczyną I na zawsze szumieć już nad moją dziedziną	D e G D D e G D e G D e G D