Gdzieś na wiosnę front już przeszedł, chłopcy poszli w trop - mnie w lesie  
Chłop rannego znalazł i się ulitował.  
Młody był i niebogaty, trochę traw, coś na kształt chaty,  
A w oborze jedna zabiedzona krowa.

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Leżę w słomie, liżę rany, wtem chłop wpada zastrachany:  
- Idą Ruskie! - Woła - ale od zachodu!  
- Cóżeś taki niespokojny? Może to już koniec wojny,  
Albo władzę przysyłają dla narodu!

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Podchodzimy na skraj lasu, A tam Ruskie - krowy pasą -  
Stado z tysiąc sztuk, dorodne, zdrowe, mleczne.  
Skoro trawę żre pod strażą, Znać - do Rosji je prowadzą  
Spod Poznania, więc zdobyczne - poniemieckie.

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Słuchaj - mówię - coś tak czuję, Że tu sobie pohandlujesz.  
Idź po bimber, coś go za oborą schował -  
Ruski nie zje, a wypije a to bydło jest niczyje,  
Przecież przyda się w oborze - druga krowa!

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Idzie chłop - i mowa krótka: wódka - krowa, krowa - wódka,  
Ale strażnik z karabinem - niet - powiada.  
Jak się krowy nie doliczą, to pod mur postawią z niczym.  
Nam się czisło, czyli liczba musi zgadzać!

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Chłop pomyślał i zaradził, chudą krowę przyprowadził,  
Dodał bimber i zamienił ją - na tłustą.  
Mało ryczy, mleko daje, chłop się cieszy, a ja - wzajem,  
Żeśmy krową - świnię podłożyli Ruskom!

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Jeszcze dobrze nie strzeźwieli - do zagrody przylecieli,  
Krowę w łańcuch, mnie na muszkę, chłop pobity -  
Tak napili się za darmo, odzyskali własność armii,  
I wykryli na dodatek - schron bandyty

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Dziesięć lat ich kraj zwiedzałem, w jedenasty rok na stałe  
Powróciłem tu, gdzie z nimi handlowałem.  
Chłopu poszło nie tak gładko - żyje ponoć - pod Kamczatką,  
W każdym razie już go więcej nie widziałem.

a  
A7 d  
d a  
E7 a

Nasza krowa - jakby zgadła, co ją czeka - szybko padła,  
Nim przegnali ją na tamtą Bugu stronę.  
Pogrzeb miała uroczysty - w ziemi bliskiej, bo ojczystej  
Leżą kości jej - starannie ogryzione.

a  
A7 d  
d a  
E7 a